สิ่งต่างๆมากมายที่ต้องไปกับการเดินทางนั้นเราจะเตรียมสิ่งของที่สำคัญในการออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ที่ชีวิตไม่ได้มีครบทุกอย่างเหมือนในบ้านของเราหรือที่พักอาศัยของเราประจำวันอยู่แล้ว การสัมผัสกับการขาดเหลืออะไรบ้างอย่างในชีวิต เพื่อให้ชีวิตได้สำรวจตัวเองว่าเราสำคัญกับอะไรบ้าง สิ่งของเหล่านั้นเกิดคุณค่าต่อเราหรือไม่อย่างไร
การเดินทางแต่ละครั้งสิ่งที่ให้การเดินทางนั้นอยู่ได้ก็เป็นสิ่งของที่เป็นปัจจัยสี่ คือเครื่องนุ่นห่ม(เสื้อผ้า) ยา(ใช้ในยามเป็นโรคหรือป้องแมลง สำคัญมาอยู่) ที่อยู่อาศัย(ที่พักในยามโลกกลางคืน) และอาหาร(ทำให้มีแรงกาย แรงใจ) นอกเหนือจากนี้คือความสบาย ความสะดวกของเราต่างๆ ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับบุคคลนั้นจะเอาไปหรือไม่ แต่ก็ต้องพึ่งรู้เสมอว่ามันเป็นภาระกับเราได้เช่นกัน
ข้างในกระเป๋าคือของที่เราเลือกแล้ว ว่าสำคัญไม่มากก็น้อยหรืออาจเผื่อไว้ในยามจำเป็น แต่ทั้งหมดก็ต้องมาดูว่าการเดินทางนั้นไปอย่างไร รูปแบบการเดินทาง อากาศ สภาพแวดล้อม ฤดูกาลเป็นต้น ถ้าเรามีข้อมูลที่พอสมควรก็ทำให้เลือกของที่จะไปได้
ผู้คนมักจะถามว่าจะต้องเตรียมของอย่างไรสำหรับการเดินทาง การเตรียมของนั้นขึ้นอยู่ที่คนเดินทางเท่านั้นที่จะให้ความสำคัญกับการเดินทางอย่างไร ในบ้างครั้งเราเตรียมดีแล้วแต่พอถึงเวลาเดินทางก็ทำให้เราไม่ได้เอาของสิ่งนั้นมาก็เกิดได้เสมอทุกครั้งการเดินทาง และเตรียมดีแล้วแต่พอถึงเวลาก็ทำให้เราเอาของที่ไม่ได้ใช้มาซึ่งก็เกิดได้เสมอเช่นกัน แต่สำหรับผมการขาดเหลือของสิ่งของที่เตรียมไปมันสอนให้เราเตรียมตัวดีขึ้นให้ความสำคัญกับการเลือกทำให้เข้าใจการจะใช้ชีวิตที่อาจไม่ต้องตรบทุกอย่างในชีวิต เราก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้
- กระเป๋าใบหนึ่งที่รับภาระในการเดินทางซึ่งเต็มไปด้วยของมากมาย ใจที่เดินทางด้วยจักรก็ต้องเอาเราแบกใส่ท้ายจักรแล้วติดไปด้วยตลอดเลย เราสบายที่ถูกวางไว้ท้ายจักรผูกกับตะแกรงจักร เรามีคู่ด้วยที่เหมือนเราเลยเป็นใบโคลนนิ่งลักษณะใกล้เคียงกันแต่วางไว้คนละด้านของท้ายจักร เรามีเพื่อนอีกสองคนเป็นไอ้พักและไอ้ห่มที่อยู่ท้ายจักรเสมอ มันได้เปรียบเราตรงที่มันถูกวางไว้เหนือตะแกรงซึ่งก็อยู่เหนือเราด้วย ใจได้พาเราไปเชียงใหม่โดยเรามีของเยอะมากเลย เราจะบอกใจว่าของนั้นมันมากไปแต่เราไม่บอกใจดีกว่า เพราะเราอยากให้ใจได้เรียนรู้ด้วยตัวใจเอง ใจพาเรานั่งรถไฟไปเราเข้าใจเลยว่าการเดินทางด้วยรถไฟเป็นอย่างไร คงเหมือนที่ใครๆก็พูดเลย เราถึงเชียงใหม่ใจเอาเราผูกไว้ท้ายจักร ใจพาไปด้วยจักร จักรพักเราพัก จักรเดินเราเดิน เมื่อถึงเวลาพิสูจน์ตัวตนของเรา เราก็จะแสดงให้เต็มที่ คราวนี้ใจมีความท้าทายต่อเรา จักร ไอ้พัก และไอ้ห่ม ใจมันขึ้นเขาสูงใหญ่ นั้นก็เท่ากับทำให้เราได้พิสูจน์เลย อิอิ เรามีของที่จะปล่อยออกมาให้ใจรู้ ของที่ว่ามีเยอะมาก ของเป็นความยาก ความหนัก ความเผื่อ ความเกินความจำเป็น ความเหนื่อย ความท้อ ความชัน ความถ่วงเป็นต้น ไอ้เรามันไม่เท่าไรหรอ แต่ของมันมีความรู้สึกจึงแสดงให้เรารู้ เราก็เก็บความรู้สึกไว้ไม่อยู่จึงให้ใจมารับรู้ด้วย... ไอ้เรามีของก็เยอะแล้ว แต่อย่าลืมจักร ไอ้พัก ไอ้ห่มด้วยมันก็มากับเรานะ...
...ใจเอย...เข้าใจ...รับรู้...ในตัวเรา...
...ทุกสรรพสิ่ง...ล้วน...เรียนรู้...
...ขาดเกิน...คือ...สมดุล...
...จงเลือก...ใน...ไม่เที่ยง...เอยยยย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น